چکیده
هدف این پژوهش، شناسایی عوامل مؤثر بر تشکیل انواع اتحادهای استراتژیک بینالمللی است تا مدیران سازمان با شناسایی نیازها و اهداف استراتژیک سازمان خود بتوانند بهترین نوع اتحاد استراتژیک را انتخاب کنند. کلیه عوامل مؤثر بر انواع اتحادهای استراتژیک بینالمللی در صنایع تولیدی ایران با استفاده از بررسی دانش موجود در قالب الگوی اولیه شناسایی و سپس بر اساس مصاحبه با خبرگان صنعت و دانشگاهی، الگوی ثانویه طراحی شد. جامعه پژوهش در مرحله کیفی شامل استادان دانشگاههای سراسری تهران و مدیران عالی صنایع تولیدی با تجربۀ تشکیل اتحادهای استراتژیک بینالمللی و در مرحله کمّی شامل شرکتهای تولیدی با تجربۀ تشکیل اتحادهای استراتژیک بینالمللی بوده است. در ادامه با روش نمونهگیری غیراحتمالی دردسترس، 190 پرسشنامه در میان شرکتهای تولیدی توزیع و عوامل مؤثر بر تشکیل انواع اتحادهای استراتژیک بینالمللی بررسی شد. درنهایت با استفاده از آزمون واریانس یکطرفه و دانکن، میزان تأثیر و رتبه هر یک از عوامل بر انواع اتحاد استراتژیک بینالمللی بررسی شد و برای تبیین الگو، روش مدلسازی تحلیل عاملی تأییدی بهکار رفت. بر اساس یافتهها، صنایع تولیدی ایران به اقتضای شرایط مالی، بازار، زنجیره تأمین، فناوری و نوآوری رفتار متفاوتی در تشکیل اتحادهای استراتژیک بینالمللی از خود بروز میدهند.