نوع مقاله : مروری
چکیده
چرا با وجود روشها، رویکردها و الگوهای بیشمار و مختلف در حوزه مدیریت راهبردی، هنوز هم، به اقرار صاحبنظران، درصد بالایی از سازمانها در اجرای آن ناکام ماندهاند؟ قسمت مهمی از این ناکامی، ناشی از ناکارآمدی خود رویکردها و روشها در پایش عملکرد راهبردی است. سازمانها نمیتواند بهصورت مستمر عملکرد راهبردی خود را پایش کرده و خود را با محیط پیچیده و پویای پیرامونی منطبق کنند. پژوهش حاضر، زنجیره ارزشآفرینی را محوراصلی طراحی الگویی برای ارزیابی عملکرد راهبردی سازمان قرار میدهد. و به جای در پیش گرفتن دیدگاهی بخشی و ایستا و لحاظ روابط ساده و خطی، پویایی را عنصر اصلی این زنجیره میداند. سؤالی که مطرح میشود این است که متغیرها، ابعاد و روابط درون چنین الگویی چگونه خواهند بود. در مرحله اول، با مرور ادبیات تحقیق، متغیرهای تأثیرگذار و ابعاد آنها شناساییشده و برای نهایی کردن آنها از روش دلفی استفاده شده است. در مرحله بعد، منطق روش تحلیل پویایی سیستمها (SD) برای تعیین مفروضات دینامیک و روابط علّی میان ابعاد و استخراج الگوی بکار گرفته شده است. در نهایت، دیدگاه جدیدی مطرحشده که بر اساس آن، سازمان برای اینکه سطح مطلوبی از عملکرد را به صورت پایدار و در بلندمدت داشته باشد بایستی این قابلیت را در خود ایجاد نماید که سطح بالایی از پیچیدگی و ناپایداری را درک کرده، پایش کند و مجموعهای از عوامل را با لحاظ پویایی میان آنها باز آرایی و بازتولید نماید.